تفال به حافظ امروز دوشنبه 8 اسفند 1401
به گزارش وبلاگ تیم مسلم، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.
ای هدهد صبا به سبا می فرستمت
بنگر که از کجا به کجا می فرستمت
حیف است طایری چو تو در خاکدان غم
زین جا به آشیان وفا می فرستمت
در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
می بینمت عیان و دعا می فرستمت
هر صبح و شام قافله ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می فرستمت
تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می فرستمت
ای غایب از نظر که شدی همنشین دل
می گویمت دعا و ثنا می فرستمت
در روی خود تفرج صنع خدای کن
کآیینهٔ خدای نما می فرستمت
تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می فرستمت
ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
با درد صبر کن که دوا می فرستمت
حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست
بشتاب هان که اسب و قبا می فرستمت
توضیح لغت: نوا به فتح اول گروگان/ قول: به فتح اول و سکون دوم ترانه
تفسیر عرفانی:
جان هر طالب در تب و تاب عشق او می سوزد و منزلگاه حقیقی او کوی یار است که با گذر از مشقات به سوی او رهسپار می گردد. هر شخص آیینه تمام نمایی است از وجود محبوب.
تعبیر غزل:
در راه رسیدن به یارت سختی بسیار کشیده ای و ملامت ها شنیده ای، ولی تا به امروز تمام آن را با جان و دل خریده ای پس اهمیتی به این مسائل نده، چون خودت یقیق داری که در کنار او به آرامش می رسی.
منبع: فرارو