سردشت ، اینجا امید به زندگی صفر است ، نفس های مردم هنوز بوی گاز خردل می دهد - وبلاگ تیم مسلم

به گزارش وبلاگ تیم مسلم، عضو شورای شهر سردشت گفت: اینجا هنوز نفس های مردم بوی گاز خردل می دهد و برای پیشگیری از یک فاجعه انسانی نیاز به اقدامات فوری و اورژانسی دارند.

به گزارش وبلاگ تیم مسلم آنلان به نقل از ایلنا، وریا حسن پور، در گفت وگو با وبلاگ تیم مسلم اظهار کرد: در این شرایط بحرانی که کرونا ویروس مهمان ناخوانده ایرانیان است، بیشتر از قبل محرومیت این شهرستان نمایان شده است.

حسن پور افزود:خیرین شهرستان در این مدت حامی بیمارستان و دنبال رفع کمبودهای پرسنل و بیماران بوده و هستند. البته ناگفته نماند کلینیک مصدومان شیمیایی بدون هیچگونه خدمات پزشکی و درمانی در ساختمان بنیاد شهید این شهرستان وجود دارد که فقط نام کلینیک تخصصی را یدک می کشد.

اینجا مردم قبل از مسئولان دست به کار شدند

وی افزود: عده کثیری از جوانان این شهرستان و فعالان مدنی به صورت خودجوش درصدد مبارزه با این بحران برآمدند و گاه با بستن پیش از موعد راه های مواصلاتی و گاه از طریق جمع آوری کمک های مردمی و تهیه بسته های حمایتی از جمله اقلام غذایی و بهداشتی برای خانواده های نیازمند تلاش کردند تا مانع از گسترش این بیماری کشنده شوند.

عضو شورای شهر سردشت بیان کرد: هم اکنون بیماران کرونایی با مسائل تنفسی 8 نفر هستند و به همین دلیل رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان آذربایجان غربی 3 دستگاه به این استان ارسال کردند و هم اکنون تعداد این دستگاه ها به 8 عدد رسیده و اگر بیمار دیگری به آمار اضافه شود دیگر دستگاهی برای بهبودی شرایط تنفسی اش وجود ندارد.

90 درصد مردم سردشت مشاغل کاذب دارند

وی گفت: این مردم محل درآمد دیگری ندارند و از گذشته ها تا به امروز معیشت آنها وابسته به کولبری و بازارچه های مرزی بوده و با بسته شدن مرزها اکثرشان بیکار شدند و خود ما در شورای شهر و شهرداری اصلا نمی توانیم به افراد دستفروش برای جمع آوری بساط شان در خصوص سد معبر اقدام کنیم چرا که می دانیم تنها منبع درآمدشان از همین کار است تا بتوانند لقمه نانی برای خانواده شان تهیه کنند.

اینجا امید به زندگی مردم صفر است

این استاد دانشگاه اضافه کرد: آمار آسیب های اجتماعی از جمله بیکاری، افسردگی، طلاق و خودکشی در شهرستان سردشت بالا است. مردم امید به زندگی شان صفر است و با شیوع بیماری کرونا مشاغل روز مزد مردم تعطیل و اغلب آنهاخانه نشین شده اند. حال و روز کولبرها که نماد محرومیت، بیکاری و مظلومیت هستند چندان تعریفی ندارد و آنان بیشتر از گذشته شرمنده خانواده های شان هستند. حذف شغل کولبری، بحران بیکاری در چند سال گذشته آلام مردم را دو چندان کرده است و آستانه تحمل مردم برای قرنطینه خانگی پایین است چون گرسنگی آنها را از پا در می آورد.

حسن پور در خاتمه افزود: مرزبانانی که هشت سال در صف مقدم جبهه و مبارزه بوده اند اکنون چشم به راه کمک مسئولان هستند و اینک در این شرایط بغرنج نه تنها توجه ویژه، بلکه اقدام عاجل و اورژانسی را می طلبد چون هر آن احتمال فاجعه انسانی دیگری وجود دارد.