پنج مدل عکسی که همه عکاس ها باید گرفتن آن ها را بلد باشند - وبلاگ تیم مسلم

به گزارش وبلاگ تیم مسلم، عکاسی هنری است که برای حرفه ای شدن در آن به تجربه احتیاج دارید و تجربه در عکاسی با تمرین زیاد و تجربه کردن حالت های مختلف عکاسی به دست می آید. قصد داریم در خبرنگاران با کارلو دِ لئون (Karlo de Leon) همراه شویم تا با هم 5 مدل عکسی را که از نظر او در عکاسی مهم ترین هستند، مرور کنیم.

آیا می دانستید پنج نوع عکس پایه وجود دارد که هر عکاسی باید تکنیک ایجاد آن ها را فرا بگیرد؟ تمام تکنیک های دیگر عکاسی و استفاده از دوربین بر پایه همین پنج نوع عکس راسخ است و اگر عکاس هستید یا حتی عکاسی جز علاقه مندی های شما است، باید در گرفتن این نوع عکس ها حرفه ای باشید. اگر شما می توانید در شرایط نوری متفاوت (چه با نور مصنوعی و چه بدون یاری نور مصنوعی) به راحتی این پنج نوع عکس را ایجاد کنید به این معنی است که شما استفاده از دوربین را به خوبی بلد هستید. البته این نکته را در نظر داشته باشید که منظور من از ایجاد کردن عکس ها تکیه بر بخت و اقبال نیست، شما باید دقیقاً همان نتیجه ای را بگیرید که پیش از فشردن شاتر دوربین تصور آن را داشته اید و برای به دست آوردن آن از تکنیک خاصی بهره ببرید.

اگر عکاسی تازه کار هستید و دوست دارید بدانید برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید از چه تنظیماتی (سرعت شاتر، دیافراگم یا حساسیت ایزو) بهره ببرید، ادامه این مقاله می تواند به شما یاری کند.

بیایید با هم نگاهی اجمالی به این پنج نوع عکس بیاندازیم.

1.عکس با پس زمینه تار

افراد زیادی به این قبیل عکس ها علاقه مند هستند، این نوع عکس به عمق میدان کم معروف است. اگر شما بتوانید با استفاده از عمق میدان کم (نه تنها با استفاده از دوربین حرفه ای، بلکه با استفاده از هر دوربینی مثل دوربین موبایل یا دوربین های کامپکت) به تاری مورد نظر خود برسید، نشان می دهد که شما رابطه میان وضوح و تار بودن را کاملاً درک نموده اید و دقیقاً می دانید که این رابطه در یک عکس چگونه عمل می نماید. بنابراین شما به راحتی می توانید در عکس خود وضوح یا تاری ایجاد کنید. برای این کار اصولاً باید سوژه مورد نظر را در عمق میدان یا همان ناحیه وضوحی که در نظر گرفته اید، قرار دهید و و زاویه را به گونه ای تنظیم کنید که یا پس زمینه پشت سوژه واقع گردد یا این که پیش زمینه ای که قبل از سوژه وجود دارد، در ناحیه تار عکس قرار بگیرد. حالا فقط کافی است شاتر را بفشارید تا یک بوکه ی زیبا فراوری کنید.

برای اینکه بتوانید تشخیص دهید چه میزان تاری ضروری است تا آثاری حرفه ای و خارق العاده فراوری کنید، باید درک خود را از عمق میدان و عوامل مؤثر بر آن (مقدار دیافراگم، فاصله و فاصله کانونی) بالا ببرید.

2. عکس کاملاً واضح (شارپ)

اگر می توانید بدون استفاده از فلش عکس هایی کاملاً واضح بگیرید، به موفقیت بزرگی دست پیدا نموده اید. عکاسان چشم انداز زمان زیادی صرف می نمایند تا زیبایی عمق میدان گسترده را به عکس های چشم انداز خود اضافه نمایند.

استفاده از عمق میدان گسترده باعث می گردد همه چیز در نهایت وضوح ثبت گردد. از آنجایی که عمق میدان بسیار گسترده است، هیچ جایی برای تار شدن وجود ندارد و شما در موقعیتی عکاسی می کنید که همه چیز کاملاً واضح به نظر می رسد. البته در این نوع عکاسی سوژه های متحرک استثنا هستند و اگر در عکس سوژه ای متحرک وجود داشته باشد، میزانی تاری به وجود می آید. البته هنگام عکاسی به این شیوه باید به مسئله فاصله ابر کانونی هم توجه ویژه ای داشته باشید.

به نظر می رسد بیشتر مردم، خصوصاً هنگام استفاده از دوربین های کامپکت، به راحتی از پس این قضیه بر می آیند.

3. تاری متحرک (Motion blur)

تاری متحرک نوعی از عکاسی است که در آن سوژه های متحرک به گونه ای ثبت می شوند که در صحنه عکاسی تار به نظر می رسند. این نوع عکاسی تا حد زیادی مورد توجه عکاسان تازه قرار گرفته است. این مدل عکس با استفاده از سرعت شاتر پایین برای سوژه های متحرک به دست می آید. خود من هم در شروع راه عکاسی علاقه زیادی به یاد گرفتن این تکنیک داشتم.

از آنجایی که در این روش وضوح تصویر از اهمیت خاصی برخوردار است، بنابراین برای یاد گرفتن عکاسی به روش تاری متحرک باید علاوه بر یادگیری تکنیک های استفاده از شاتر در سرعت پایین، مهارت های اساسی فوکوس کردن و میدان دید را هم فرا بگیرید. بعلاوه برای اینکه مفاهیم اصلی عکاسی به روش تاری متحرک را کاملاً درک کنید، احتیاج است با مفاهیم روشنایی و نوردهی هم آشنایی داشته باشید.

4. توقف حرکت (Freeze Motion)

آیا تا به حال کوشش نموده اید یک سوژه متحرک را در سکون به تصویر بکشید؟ یک قطره آب که روی هوا معلق است یا شیشه ای که شکسته و قطعات آن به اطراف پخش می شوند، نمونه هایی از سوژه های مناسب برای عکاسی در این حالت هستند.

ایده این مدل عکس از دوربینی گرفته می گردد که در خط خاتمه مسابقاتی مثل دو و میدانی یا ماشین سواری نصب می گردد تا اولین جسم متحرکی را که از خط خاتمه عبور می نماید، ثبت کند و از این طریق برنده مسابقه اعلام می گردد. به این تکنیک توقف حرکت (Stop motion) می گویند. برای پیاده کردن این تکنیک می توان از نور فلش یا نور های مصنوعی استودیویی یاری گرفت یا می توان در ساعت مناسب روز با استفاده از نور طبیعی استفاده کرد.

چنین عکس هایی را می توان در موقعیت ها و فرصت های مختلف گرفت، اما در نهایت این درک از سرعت شاتر و نحوه کار کردن آن در سرعت های بالا است که به شما این قدرت را می دهد تا اثری این چنینی خلق کنید. هر عکاسی باید بتواند با یاری فلش یا بدون یاری فلش چنین لحظه ای را ثبت کند.

5. عکس دانه دار یا گرِینی (The Grainy Shot)

پیش از اینکه عکاسی دیجیتال به وجود بیاید، دانه بندی فیلم (گرِین فیلم) از پدیده هایی بود که عکاسانی که زیبایی آن را درک می کردند، با آغوش باز پذیرای آن بودند. به وجود آمدن دانه های فیلم در عکس در آن موقع به سرعت فیلم (ASA) بستگی داشت. حتی هنگامی که با دوربین های غیر دیجیتال قدیمی در شب یا نور کم عکاسی می شد، گرِین هایی به وجود می آمدند که بافت زیبایی به عکس می دادند. متاسفانه با روی کار آمدن دوربین های دیجیتال معین شد که این دوربین ها هنگام استفاده از حساسیت ایزو بالا، تن های تیره (dark tone) را به خوبی کنترل نمی نمایند. بنابراین این دوربین ها نتوانستند تجربه گرِین فیلم را که با دوربین های نسل پیش رخ داده بود، به خوبی تکرار نمایند و نتیجه ای که با انتخاب حساسیت ایزو بالا به دست می آید فقط نویز دیجیتال (Digital noise) است.

نویز دیجیتال در بیشتر اوقات در عکس، زیبا به نظر نمی رسد و به همین علت عکاسان علاقه چندانی به استفاده از آن ندارند. بعلاوه اگر عکس های نویزدار را تا حدی زوم کنید که پیکسل های آن قابل تماشا باشد، معمولاً میزانی تداخل پیکسلی هم در آن ها دیده می گردد. این تداخل پیکسلی باعث می گردد عکس شما حتی اگر کاملاً با وضوح گرفته شده باشد، باز هم اندکی تار به نظر برسد. در صورتی که شما از حساسیت های ایزو بالاتر بهره ببرید این تداخل پیکسلی بدتر هم می گردد.

اما این نویز همواره هم قابل تشخیص نیست. عکس هایی هستند که با ایزو بالا گرفته شده اند و در آن ها می توان شاهد تکرار پدیده گرِین بود. برای این کار عکاس باید بداند که در چه زمینه ای از روشنایی از چه تنظیمات ایزویی استفاده کند. مطمئناً شما در موقعیت هایی که نور کم است حساسیت ایزو را بالا می برید، اما در بیشتر مواقع با این کار فقط نویز دیجیتال در عکس شما نمایان می گردد. شاید از خود بپرسید فایده توانایی در گرفتن یک عکس دانه دار (grainy) چیست؟ به نظر من عکاسی می تواند یک عکس بی عیب و نقص بگیرد که دقیقاً بداند برای ایجاد یک عکس گرینی باید از چه تنظیماتی استفاده کند.

شما کدامیک از این پنج مدل عکس را به راحتی ایجاد می کنید؟

منبع:lightstalking